Μόλις πριν από λίγο ενημερώθηκα για δύο καινούριες περιπτώσεις αδερφών μας που έχουν την ανάγκη της προσευχής μας:
Κωνσταντίνος (πολύτεκνος): κινδυνεύει να χάσει την ακοή του από το ένα αυτί λόγω αιφνιδίου μη εξακριβωμένου αιτίου-παράγοντα. Μπορεί να προήλθε από κάποιο μικρόβιο, ή λόγω ψύξης ή λόγω έντονου άγχους (με πιθανή παρουσία κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος). Κάνει αγωγή, αλλά οι γιατροί δεν δίνουν καλές πιθανότητες να ξαναβρεί την ακοή του, ενώ ο ίδιος το αντιμετωπίζει ψύχραιμα δεχόμενος το χειρότερο σενάριο... Ας ευχηθούμε ο Κύριος, ο οποίος πάντα λέει την τελευταία κουβέντα, να εισακούσει τις προσευχές μας (εφόσον το αίτημά μας είναι σύμφωνο με το θέλημά Του και προς το συμφέρον του αδερφού μας, το οποίο μόνον Εκείνος γνωρίζει).
Κωνσταντίνος (16 ετών): διαγνώστηκε πρόσφατα με επιθετική μορφή καρκίνου.
Όλοι μας πλέον είμαστε εξοικειωμένοι με τα συνεχή κρούσματα καρκίνου που μαθαίνουμε για τους διπλανούς μας, συγγενείς, φίλους ή απλά γνωστούς. Η είδηση, όμως, ότι ένα νέο παιδί διαγνώστηκε με επιθετική μορφή καρκίνου τους περισσότερους τουλάχιστον μας σοκάρει ή έστω μας προβληματίζει. Πολλοί, επίσης, μπορεί να κλονιστούμε ή ακόμα και να "βλασφημίσουμε" σκεπτόμενοι ότι ο Θεός είναι άδικος... Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο και πρέπει να διαβάσουμε το βιβλιό του ΙΩΒ που ανήκει στα διδακτικά-ποιητικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης (αμέσως μετά το βιβλίο των ψαλμών). Άλλωστε, δεν πρέπει να αμελούμε να μελετούμε τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή (Καινή και Παλαιά Διαθήκη) είτε απευθείας είτε μέσω πνευματικών βιβλίων που αναλύουν ή ερμηνεύουν ορθόδοξα τα διάφορα αγιογραφικά κείμενα.
Στο κεφ. 38, στ. 4, λοιπόν, ο Θεός ρωτά τον Ιώβ (έχουν προηγηθεί κύκλοι συζητήσεων μεταξύ του Ιώβ και των φίλων του):
"πού ήσουν (Ιώβ), όταν Εγώ θεμελίωνα την Γη; Απάντησέ μου αν έχεις σύνεση."
και συνεχίζει με έναν καταιγισμό ερωτημάτων που "εξαναγκάζουν" τον δίκαιο και σχεδόν άμεμπτο Ιώβ (πόσο μάλλον εμείς οι αμαρτωλοί...) να αναγνωρίσει την δύναμη και την πανσοφία του Θεού ομολογώντας στο κεφ. 40, στ. 4-5:
"Εγώ που ακούω αυτά, ενώ δεν είμαι τίποτα, για ποιο πράγμα πλέον να παραπονεθώ ελέγχοντας και κρίνοντας τον Κύριο; Ποιά απάντηση θα δώσω σε αυτές τις ερωτήσεις; Θα κλείσω το στόμα μου με το χέρι μου. Μίλησα ήδη αρκετά (εννοώντας: αρκετές ανοησίες είπα). Δεν θα συνεχίσω για δεύτερη φορά να προσθέτω (ανόητα επιχειρήματα και δικαιολογίες)"
Εγώ να προσθέσω απλά ότι "Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου". Ο Κύριος μας μας έδωσε το παράδειγμα και οι Άγιοι Τον ακολούθησαν (άλλοι πριν την ενσάρκωσή Του - που καλούνται δίκαιοι - και άλλοι μετά την ενσάρκωσή Του). Καλούμαστε κι εμείς να προσπαθήσουμε και με την χάρη του Θεού Πατρός, του Θεού Υιού και του Θεού Αγίου Πνεύματος να επιτύχουμε το "καθ' ομοίωσιν". Και ποιος καλύτερος τρόπος από το να ζούμε με τον Σταυρό, δηλαδή με αγάπη προς τον Θεό (κάθετη γραμμή) και προς τον συνάνθρωπο (οριζόντια γραμμή). Και αυτά πώς αλλιώς θα τα δείξουμε αν όχι με την προσευχή; και μάλιστα την προσευχή για τους αδελφούς μας, διατηρώντας ταυτόχρονα την απόλυτη εμπιστοσύνη μας προς τον Θεό και δεχόμενοι αγόγγυστα το θέλημά Του!
