Στην πόλη της Βηρυτού ζούσε κάποτε ένας χριστιανός σ’ ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζε.
Όταν έφυγε απ’ αυτό το σπίτι οριστικά, ξέχασε εκεί μια εικόνα του Σωτήρα.
Ύστερα μετακόμισε στο ίδιο σπίτι ένας Εβραίος.
Στη Βηρυτό υπήρχαν πολλοί Εβραίοι που έτρεφαν ιδιαίτερα πικρά αισθήματα για τη χριστιανική Πίστη.
Έτσι, λοιπόν, όταν βρέθηκε η εικόνα στο σπίτι, οι Εβραίοι τη μετέφεραν εκεί όπου συνάζονταν και άρχισαν να τη χλευάζουν όπως και οι πρόγονοί τους είχαν άλλοτε χλευάσει τον ίδιο τον ζωντανό Σωτήρα.
Επίσης έκαναν στην εικόνα ό,τι και οι πρόγονοί τους είχαν κάνει στον Σωτήρα: τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια με καρφιά, άλειψαν με ξίδι τα χείλη της εικόνας· μυκτήρισαν με κάθε δυνατό τρόπο την εικόνα του Σωτήρα.
Τέλος, κάποιος απ’ αυτούς πήρε μια λόγχη και κτύπησε την αγία εικόνα κάτω απ’ το πλευρό.
Τότε – ω του θαύματος! – αίμα και νερό ανέβλυσαν από την πληγή της εικόνας, ακριβώς όπως και απ’ το ζωντανό σώμα του Εσταυρωμένου Κυρίου.
Δεν περιγράφεται ο τρόμος που προκλήθηκε στους Εβραίους!
Ωστόσο έφεραν γρήγορα ένα δοχείο και μάζεψαν εκεί μέσα το αίμα και ύστερα έφεραν πολλούς αρρώστους, τυφλούς, κωφούς, χωλούς και δαιμονισμένους για να θεραπευθούν απ’ την εικόνα.
Μόλις οι Εβραίοι έχριαν με το αίμα τους αρρώστους αυτοί θεραπεύονταν.
Όλη η πόλη συγκεντρώθηκε εκεί για να δει το θαύμα και όλοι δόξαζαν τον Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό· όλοι οι Εβραίοι σ’ εκείνη την πόλη μεταστράφηκαν και πίστεψαν στον ζωντανό και ζωοδότη Κύριο Ιησού Χριστό.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 131-132)
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/12/blog-post_436.html
