Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019

“Φρούρησον, πανεύφημε την σε μεγαλύνουσαν πόλιν από των εναντίων προσβολών, παρρησίαν ως έχων προς Χριστόν, τον σε δοξάσαντα.”


Ο Έλληνας λογοτέχνης και ζωγράφος, Φώτης Κόντογλου γράφει για τον Άγιο της Θεσσαλονίκης, τον Μυροβλύτη Άγιο Δημήτριο.
Ο Άγιος Δημήτριος περισκεπάζει όλη την οικουμένη, όπως λέγει το τροπάρι του,

αλλά ιδιαίτερα προστατεύει τη Θεσσαλονίκη, που τη γλύτωσε πολλές φορές και στέκεται κι ανθίζει ως τα σήμερα, καινούριος Μέγας Αλέξανδρος, που η δύναμή του κ’ η ανδρεία του δεν χαθήκανε με τον θάνατό του, όπως έγινε στον Αλέξανδρο, αλλά ζει και φανερώνεται στον αιώνα, σ’ όσους τον παρακαλάνε με θερμή καρδιά. Η πατρίδα του βρίσκεται ολοένα σε κίνδυνο και σε σκληρές περιστάσεις κι ολοένα τον κράζει να τη βοηθήσει και να τη γλυτώσει. Και φέτος, ύστερα από τόσες γενεές που προστρέξανε με δάκρυα στην προστασία του, πάλι θα δράμουνε οι βασανισμένοι Χριστιανοί στην εκκλησιά του και θα κλάψουνε και θα ψάλουνε το τροπάρι που λέγει:

“Φρούρησον, πανεύφημε την σε μεγαλύνουσαν πόλιν από των εναντίων προσβολών, παρρησίαν ως έχων προς Χριστόν, τον σε δοξάσαντα.”

Αυτά τα τροπάρια ταιρίαζουνε πάντα στις δεινές δοκιμασίες που πέρασε απανωδιαστά η Θεσσαλονίκη από τον καιρό του Διοκλητιανού ίσαμε σήμερα. Παρακάτω βάζω το πρώτο τροπάρι των Αίνων που έχει περισσότερον πόνο και πάθος και σ’ αυτό συνταίριαξε ο ποιητής τεχνικά τη θλίψη του για τον διωγμό της Ορθοδοξίας με το υμνολόγημα του αγίου και με την καρτερική ελπίδα για τη σωτηρία της θεοσκέπαστης Θεσσαλονίκης, που και κείνον τον καιρό βρισκότανε σε αγωνία. Το μεταγυρίζω στην απλή γλώσσα, πλην χωρις να μπορέσω να σιμώσω στο πρωτόγραφό:

“Έλα μάρτυρα του Χριστού, σε μας που έχουμε μεγάλη ανάγκη από τη συμπονετικιά σου την επίσκεψη και γλύτωσέ μας από τις τυραννικές φοβέρες και από την δεινή μανία της αιρέσεως που μας κατατρέχει σαν νάμαστε σκλάβοι και περπατούμε γυμνοί δώθε και κείθε κι αλλάζουμε ολοένα τόπο με τόπο και πλανιόμαστε σαν τα’ αγρίμια στα βουνά και στα σπήλαια. Λυπήσου μας, πανεύφημε και δος μας ανάπαυση, πάψε τη ζάλη και σβύσε την αγανάκτηση που σηκώθηκε καταπάνω μας, παρακαλώντας τον Θεό, που δίνει στον κόσμο το μέγα έλεος”

Γιώτα Παμπάλου, GreekPress.gr
https://simeiakairwn.wordpress.com/