Πέντε χώρες της Μεσογείου απορρίπτουν τη βία που προωθεί η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν στη Λιβύη και γενικά σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, με πρώτους στόχους το Αιγαίο και την Κύπρο, και καλούν την κατοχική δύναμη να επιστρέψει στην πολιτική διαδικασία, και όχι στη «διπλωματία των κανονιοφόρων».
Γνωρίζουμε ότι οι πολίτες στην Ελλάδα και την Κύπρο έχουν κουραστεί να διαβάζουν αυτές τις ειδήσεις, που, ενώ είναι καλές, διότι πρόκειται για αναφορές σε πολύ στενές συνεργασίες με ισχυρές χώρες στη Μεσόγειο, στην πραγματικότητα δεν είναι αποτρεπτικές για την ακραία επιθετικότητα της Τουρκίας.
Ποιος μπορεί να αδικήσει τους πολίτες; Κανένας.
Διότι ακούμε και διαβάζουμε για ανακοινώσεις υποστήριξης, ακούμε και διαβάζουμε για αποδοκιμασία της Αγκυρας, αλλά δεν βλέπουμε την παραμικρή αλλαγή στην τουρκική στάση και επιθετικότητα. Θα έλεγα ότι όσο περνούν οι μέρες και εβδομάδες τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Τη μεγαλύτερη ανυπαρξία έδειξαν οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας και της Κύπρου, και βεβαίως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Ο πρόεδρος της Τουρκίας δείχνει να ασκεί έναν σχετικό «έλεγχο» στο γενικό γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος δεν έβαλε καν στην ανακοίνωσή του για τη Λιβύη την Τουρκία, στην οποία οφείλεται η αναζωπύρωση του εμφύλιου πολέμου.
Πρόκειται για δειλία; Πρόκειται για κάτι άλλο; Είναι δύσκολο να το γνωρίζει κανείς εάν δεν ομιλεί στη βάση στοιχείων.
Μου προκαλεί μεγάλη εντύπωση το εξής γεγονός…
Ότι ο γενικός γραμματέας ασκεί έντονη κριτική στο Ισραήλ για την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, ενώ δεν κάνει το ίδιο για την Τουρκία και την κατοχή της Κύπρου.
Έχουν προκαλέσει πολλές φορές οι δημοσιογράφοι τους εκπροσώπους του και καταλαβαίνουμε από την αντίδρασή τους ότι, στο μυαλό των «πάνσοφων» του ΟΗΕ, η κατοχή της Παλαιστίνης είναι… διαφορετική από την κατοχή της Κύπρου.
Θα ρωτήσετε τώρα: Και τι κάνουν η Αθήνα και η Λευκωσία;
Το ίδιο σκέφτομαι και εγώ. Βαδίζουν επί μίας βλακώδους «λογικής» ότι δεν πρέπει να ασκείται κριτική στον Αντόνιο Γκουτέρες, διότι θα μας τιμωρήσει στις εκθέσεις του. Προκαλούν γέλιο αυτές οι δικαιολογίες.
Λόγω του ότι δεν είναι πλέον ανεξάρτητος συνομιλητής, θα έπρεπε να του ασκήσουν δριμύτατη δημόσια κριτική. Ομελέτα δεν γίνεται αν δεν σπάσεις αβγά.
Υπάρχει κανένας στην Ελλάδα ή στην Κύπρο που πιστεύει ότι η διαδικασία των διαπραγματεύσεων, όπως την κατάντησαν οι υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, θα αποδώσει το παραμικρό αποτέλεσμα; Και με δεδομένη την απαίτηση της Τουρκίας για μοίρασμα των πάντων; Προφανώς, μόνο αν τα δώσουμε όλα…
Αυτό θα κάνουμε; Θα κατεβάσουμε εντελώς τα παντελόνια;
Επιστρέφοντας στη σύνοδο του Καΐρου, πρέπει να τονίσουμε τη σημασία της, διότι χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, που δεν απειλούνται από την επιθετικότητα της Τουρκίας άμεσα, αποφασίζουν να «εκτεθούν» δημόσια και να λάβουν καταδικαστική θέση εναντίον των τουρκικών απειλών.
Βεβαίως, έχουν συμφέροντα στην κυπριακή ΑΟΖ μέσω των ενεργειακών εταιρειών TOTAL και ΕΝΙ, αλλά θα δούμε πόση ισχύ έχουν οι δηλώσεις και οι ανακοινώσεις της Γαλλίας και της Ιταλίας όταν ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις. Θυμίζω, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η ιταλική ΕΝΙ εξαφανίστηκε από την κυπριακή ΑΟΖ με το που εμφανίστηκε το τουρκικό πολεμικό.
Τώρα, θα πείτε, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Η ΕΝΙ «κατεβαίνει» στην κυπριακή ΑΟΖ με τη γαλλική TOTAL, και ο Εμανουέλ Μακρόν έχει επαναλάβει αρκετές φορές στον πρωθυπουργό της Ελλάδας και στον Πρόεδρο της Κύπρου ότι θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα της Γαλλίας. Μακάρι…
Θα θυμίσω, επίσης, ότι ο Ταγίπ Ερντογάν τα μάζεψε άρον-άρον και έφυγε όταν ξεκίνησε τη γεώτρησή της η αμερικανική ExxonMobil.
Απειλεί μονίμως την Κύπρο, που δεν μπορεί να αμυνθεί.
Απειλεί και την Ελλάδα, που έχει την ισχύ να αμυνθεί και να απαντήσει, αλλά δεν το κάνει.
Προσέξτε: Δεν είναι θέμα αδυναμίας. Αλλά είναι δυνατόν, τον 21ο αιώνα, και μάλιστα στην ταλαιπωρημένη Ευρώπη, να ακούγονται τύμπανα πολέμου, επειδή η παραβατική Τουρκία, που κυριαρχείται από αρρωστημένα εθνικιστικά στοιχεία, «την είδε» πάλι αυτοκρατορία;
Η Ελλάδα, και καλά κάνει, επιθυμεί ειρήνη, αλλά -όπως είπε και ο κ. Μητσοτάκης στην Ουάσιγκτον- θα αμυνθεί εάν η Τουρκία εμφανίσει γεωτρύπανο στις θαλάσσιες ζώνες της.
Αντιλαμβάνομαι ότι την ίδια απάντηση έδωσε και στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην τετ-α-τετ συνάντησή τους, όπου συζητήθηκε αποκλειστικά το θέμα της τουρκικής επιθετικότητας.
Διότι ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει ότι δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια να επιτρέψει είσοδο τουρκικού γεωτρύπανου ή τουρκικού πολεμικού πλοίου στα ελληνικά νερά.
Πώς θα σταθεί την επόμενη μέρα ενώπιον του ελληνικού λαού.
Οπως αντιλαμβάνομαι, είπε στον Αμερικανό πλανητάρχη ότι υποστηρίζει την ειρήνη και μόνο την ειρήνη, υποστηρίζει τον διάλογο και μόνο τον διάλογο…
Αλλά μέχρι εκεί. Αν προκληθεί, δεν μπορεί να μην υπερασπιστεί την κυριαρχία της.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν πρόκειται να ακούσει κανέναν, εκτός από έναν και μόνο ηγέτη, στον οποίο κατεβάζει το κεφάλι με σεβασμό.
Αυτός είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας, όπως και οι Αμερικανοί άλλωστε, βλέπει το συμφέρον του.
Ο κ. Πούτιν χρησιμοποίησε τον πρόεδρο της Τουρκίας για να προσβάλει τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ και να υπηρετήσει τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα.
Δεν πρόκειται να σταματήσει τον Ερντογάν, διότι δεν τον συμφέρει.
Τον εξυπηρετεί αυτή η αναταραχή στη Μεσόγειο.
Η Ελλάδα και η Κύπρος θα είναι μόνες τους εάν η Τουρκία προκαλέσει πόλεμο.
Δεν έχω αμφιβολία ότι θα προστρέξουν οι Αμερικανοί, όπως το 1996 στα Ιμια.
Το μέγα ζήτημα είναι να επιτύχει η μεσολάβησή τους πριν προκληθεί το επεισόδιο.
Σημασία έχει να σταματήσουν την κατοχική δύναμη τώρα. Μπορούν; Εχουν τρόπους και το έδειξαν όταν επρόκειτο να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα…
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, θα κάνει προσπάθεια για αποκλιμάκωση. Μακάρι να επιτύχει.
Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι αισιόδοξος…
Μιχάλης Ιγνατίου – ΕΘΝΟΣ
