Μια προσωπική μαρτυρία του πατέρα Βασίλη Σαλούστρου από τα Ανώγεια της Κρήτης.
Γεννήθηκε πρόωρα ο Σπύρος, με βλάβη του κεντρικού νευρικού συστήματος και πολύ μεγάλα προβλήματα υγείας. Τρεφόταν από την κοιλιά. Από 2 ετών έκανε τραχειοστομία, έχοντας μόνιμο αναπνευστήρα. Τον κρατούσαμε στα χέρια μας, δεν μπορούσε να στηρίξει κανένα σημείο του σώματός του. Η αγάπη είναι το κλειδί και τη χαρίζει ο Χριστός. Βασιζόμασταν στη δυνατή καρδιά του παιδιού. Αυτά τα μάτια του μας έδιναν δύναμη. Ο Χριστός ήταν εκεί. Η θεία του Ζαχαρένια έγραψε μαντινάδες και τις έλεγε ο Σπύρος: "Είμαι μικρός κι αδύνατος και κάτω δεν το βάνω Είναι μια μάχη που εγώ, δεν έμαθα να χάνω". Βλέπαμε έναν μαχητή να παλεύει με νύχια και με δόντια.
Δεν περπάτησε ποτέ, δεν ήπιε ούτε σταγόνα νερό. Έκλαιγε όταν έβλεπε τις πράσινες ποδιές. Είχε περάσει πολλά... Έκανε φυσικοθεραπείες, μαθήματα γλώσσας και μαθηματικών. Ανυπομονούσε για τα μαθήματα και χαιρόταν. Ήταν πολύ έξυπνος. Έψαχνε στο διαδίκτυο με το τάμπλετ για να μαθαίνει και να ενημερώνεται. Του άρεσαν πολύ οι βόλτες και ιδιαίτερα μέσα σε πολύ κόσμο. Στη βάπτισή του ο πατέρας του έφτιαξε μικρά μαχαιράκια με χαραγμένα τα λόγια μιας μαντινάδας που ο ίδιος συνέθεσε. "ποιός σού μαθε να πολεμάς και να τα βγάζεις πέρα, να παίζεις με τον θάνατο από την πρώτη μέρα". Ο νονός του ο παπα Σταύρος είπε: Σπύρο μου, εσύ που είσαι ταλαιπωρημένη ψυχή, μπορείς να βοηθάς ανθρώπους, σ' ακούει ο Θεός. Ήξερε να αγαπά, να συμπονά, να προσεύχεται και να υπάρχει για τους άλλους. Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε ιδιαίτερα χαρίσματα και μιλούσε για τον Ουρανό.
Τις τελευταίες μέρες της ζωής του ζήτησε να μεταλάβει. Ζήτησε στους γονείς του να περάσουν από τα σπίτια όλων των συγγενών και φίλων και είπε στους γονείς του... Μαμά θα πεθάνω φέτος, θέλω να πάω στον Παράδεισο.
Εκοιμήθη στις 7 Ιανουαρίου 2020, σε ηλικία 8 ετών.
"Έφυγα δεν επρόλαβα να σας εχαιρετήσω, μα έχω τον τρόπο από ψηλά να σας ευχαριστήσω"
Άπαντα Ορθοδοξίας
"Έφυγα δεν επρόλαβα να σας εχαιρετήσω, μα έχω τον τρόπο από ψηλά να σας ευχαριστήσω"
Άπαντα Ορθοδοξίας
