Δύο φίλοι περπατοῦσαν μέσα στήν ἔρημο. Στή διάρκεια τοῦ ταξιδιοῦ τους τσακωθήκανε καί ὁ ἕνας χαστούκισε τόν ἄλλο.Ἐκεῖνος πού δέχθηκε τό χαστούκι πληγώθηκε καί χωρίς νά πῆ τίποτε, ἔγραψε πάνω στήν ἄμμο “Σήμερα ὁ καλύτερός μου φίλος μέ χαστούκισε”.
Ἐξακολούθησαν νά περπατοῦν μέχρι πού συνάντησαν μία ὄασι, ὅπου κι ἀποφάσισαν νά κάνουν μπάνιο. Ξαφνικά, ἐκεῖνος πού εἶχε δεχθῆ τό χαστούκι βούλιαξε μέσα στή λάσπη καί ἄρχισε νά πνίγεται, ἀλλά ὁ φίλος του τόν ἔσωσε.
Ἔπειτα, ἐκεῖνος πού σώθηκε χάραξε πάνω σ᾽ ἕνα βράχο “Σήμερα ὁ καλύτερός μου φίλος μοῦ ἔσωσε τή ζωή”.
Τότε τόν ρωτάει ὁ φίλος του:
—Ὅταν σέ χαστούκισα τό ἔγραψες πάνω στήν ἄμμο καί ὅταν σοῦ ἔσωσα τή ζωή, τό ἔγραψες πάνω στό βράχο. Γιατί;
Ὁ φίλος του ἀποκρίθηκε:
—Ὅταν κάποιος μᾶς πληγώνει πρέπει νά τό γράφουμε στήν ἄμμο ὅπου οἱ ἄνεμοι τῆς συγχωρέσεως θά τό σβήσουν. Ὅταν κάποιος κάνει κάτι καλό γιά μᾶς, πρέπει νά τό γράφουμε πάνω σέ βράχο ὥστε κανένας ἄνεμος νά μήν μπορεῖ νά τό σβήση ποτέ.
https://istorieskardias.blogspot.com/2019/05/blog-post_32.html
Αναρτήθηκε από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ
