"Στην Κύπρο δεν υπάρχει ούτε ένας αμιγής Τούρκος, εκτός ίσως από πέντε έως έξι περιπτώσεων, οι οποίοι εμφανίζονται ως Τούρκοι. Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν ότι είναι Φραγκοεβραίοι και έχουν ανθρωπιστική σκέψη, κάτι που δεν έχει ο Ντενκτάς."
Μια νέα διάσταση στο θέμα της ελληνικότητας της πλειοψηφίας των Τουρκοκυπρίων, αλλά και των Τούρκων της Τουρκίας δίνει ο μεγάλος ιστορικός και συγγραφέας Κώστας Κύρρης, ο οποίος έχει γράψει και έχει πει πολλά για το θέμα εδώ και δεκαετίες. Μιλώντας στη «Σ» αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό, ότι από τα παράλια της Μικράς Ασίας οι «Τούρκοι», συγγενείς των Λαπηθιωτών, έστελλαν μηνύματα προς την Κύπρο, για να πούνε στους δικούς τους ανθρώπους ότι είναι καλά.
Τα μηνύματα, όπως αποκαλύπτει στη «Σ» ο Κώστας Κύρρης, οι κάτοικοι των παραλίων της Μικράς Ασίας, όλοι σχεδόν κρυπτοχριστιανοί, έστελλαν φυλαγμένα μέσα σε «κουζούπες», κούτσουρα δηλαδή, τα οποία άφηναν από τα μικρασιατικά παράλια, και με τα ρεύματα του ανέμου έφθαναν στα παράλια της κατεχόμενης σήμερα Λαπήθου.
«Είμαστε καλά, μην ανησυχείτε», έγραφαν συνθηματικά οι Μικρασιάτες συγγενείς των Λαπηθιωτών, Έλληνες φυσικά την καταγωγή, και αναφέρονταν στα γράμματά τους και στα νέα τους.
Τέτοιες «κουζούπες», όπως πολύ καλά θυμάται ο Κώστας Κύρρης, υπήρχαν πολλές στη Λάπηθο και, όπως αναφέρει, υπήρχαν και στο σπίτι του στα κατεχόμενα μέχρι πριν την τουρκική εισβολή, οπόταν καταδιωγμένοι από τους Τούρκους έφυγαν προς τις ελεύθερες περιοχές για να επιβιώσουν.
Τη σχέση αυτή μεταξύ Λαπηθιωτών και Μικρασιατών αποκαλύπτει στη «Σ» ο κ. Κύρρης, ο οποίος υποστηρίζει με κάθε βεβαιότητα ότι στην ουσία δεν υπάρχουν Τούρκοι, αλλά το έθνος τους αποτελούν εξισλαμισθέντες πληθυσμοί Ελλήνων και άλλων υποδούλων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, εκτός μιας μικρής μειονότητας. Προς τούτο επικαλείται οθωμανικά έγγραφα και άλλα στοιχεία από τις πολύχρονες έρευνές του.
«Από μικροί στη Λάπηθο είχαμε γεωπολιτική συνείδηση», σημειώνει. Βλέπαμε τα φώτα της Ταρσού και του Ανεμουρίου της Κιλικίας».
«Οι παππούδες μας πήγαιναν συχνά στην Ταρσό, όπου διασκέδαζαν με φίλους και φιλενάδες Έλληνες και Ελληνίδες». Ο Κώστας Κύρρης δεν αναφέρεται μόνο στους συγγενείς των Λαπηθιωτών ότι ήταν Έλληνες.
«Υπάρχουν πολλοί Έλληνες εξισλαμισθέντες, οι οποίοι γνωρίζουν την καταγωγή τους και κρυφά παραμένουν χριστιανοί, διατηρώντας τα ονόματά τους και την ελληνική και χριστιανική τους συνείδηση».
Υποστηρίζει, ακόμα, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος γνωρίζει το τι συμβαίνει, και σ' αυτό, όπως αναφέρει, οφείλεται η σχετικά πρόσφατη δήλωσή του, ότι «ο Ερντογάν προσπαθεί να περιορίσει τους Γκρίζους Λύκους, αλλά δεν τα καταφέρνει».
Στη διατήρηση της ελληνικής και χριστιανικής συνείδησης των λεγόμενων Τουρκοκυπρίων, κατά τον κορυφαίο ιστορικό, διαδραμάτισαν σημαντικότατο ρόλο οι μητέρες, οι οποίες διαπαιδαγώγησαν τα παιδιά τους από της καταλήψεως της Κύπρου από τους Τούρκους το 1570 μέχρι σήμερα. Κρυφά μετέδιδαν στα παιδιά τους την ελληνική και χριστιανική συνείδηση και σκέψη, διαβάζοντάς τους ελληνικά και χριστιανικά βιβλία μέχρι και σήμερα, κάτι που, όπως αναφέρει, γνωρίζει πολύ καλά ο Ραούφ Ντενκτάς και προσθέτει: Αν στην εκκλησιαστική και πολιτική ηγεσία μας υπήρχαν ιστορικά σκεπτόμενοι άνθρωποι, η Κύπρος σήμερα θα ήταν αμιγώς ελληνική στον πληθυσμό της.
Κανένας, όμως, από αυτούς δεν διάβασε τον κοινωνιολόγο Πολύβιο Δημητρακόπουλο, η «Σιδηρά Διαθήκη» του οποίου, έργο που γράφτηκε το 1901, θεωρήθηκε από τους Ευρωπαίους συγγραφείς ως το σπουδαιότερο έργο που γράφτηκε ποτέ στην ελληνική γλώσσα, και χαρακτήρισαν το συγγραφέα ως νέο Πλάτωνα και νέο Αριστοτέλη. Στο έργο του «το Μυστικό του Βοσπόρου» ο συγγραφέας περιγράφει και τεκμηριώνει τη χριστιανική καταγωγή των πλείστων ηγετών της Τουρκίας, περιλαμβανομένου του Μωάμεθ του πορθητή και πολλών άλλων.
Ο Κώστας Κύρρης αναφέρεται ακόμα και σε μνημειώδη έργα του ιδίου και του Θεόδωρου Παπαδόπουλου, τα οποία, όπως τονίζει, κανείς δεν τα έχει αξιοποιήσει.
Ο Παύλος Χυτήρογλου έχει επίσης γράψει μνημειώδη έργα, προσθέτει ο ιστορικός και συγγραφέας, σημειώνοντας επιμόνως ότι οι λεγόμενοι Τούρκοι εκ Τουρκίας δεν είναι Τούρκοι, αλλά απόγονοι εξιλαμισθέντων κρυπτοχριστιανών. Το ελληνοτουρκικό πρόβλημα, υποστηρίζει, δεν είναι ελληνοτουρκικό, αλλά μεσογειακό, βαλκανικό και παγκόσμιο, κάτι που ελάχιστοι ιστορικοί το αντιλαμβάνονται.
Ο χαρακτηρισμός του προβλήματος ως ελληνοτουρκικού το περιορίζει ασφυκτικά και το καθιστά ανεπίλυτο.
Ο Κώστας Κύρρης, πέρα από τις ιστορικές του γνώσεις επί του θέματος, επιβεβαιώνει την ιστορική συνέχεια των πιο πάνω με κατ' ιδίαν επαφές που έχει με πολλούς Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι τον ενημερώνουν με διάφορους τρόπους. Οι περισσότεροι από τους παράγοντες της Τουρκίας και των κατεχομένων, υποστηρίζει, «παίζουν θέατρο» και, όπως επισημαίνει, πολλοί από αυτούς έχουν συνείδηση της ελληνικής τους καταγωγής.
Η πεθερά του Κουτσιούκ, Αϊσιέ – Ελεγκού
Η Αϊσιέ Ελεγκού Μισερού ήταν γειτόνισσα του Κώστα Κύρρη. Η εγγονή της, η Αϊσιέ, ήταν η μετέπειτα κυρία Κουτσιούκ, η σύζυγος του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων πριν από τον Ραούφ Ντενκτάς και αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι το 1963.
Με την Αϊσιέ και τα άλλα Ελληνόπουλα και μουσουλμανάκια, συνεχίζει ο κ. Κύρρης, παίζαμε τρεχτό και βώλους, και μιλούσαμε Ελληνικά.
Η αδελφή της Αϊσιέ, η Ελπίδα, παρέμεινε Ελληνίδα. «Όλες αυτές και άλλες μουσουλμάνες πήγαιναν στην εκκλησία του Προδρόμου στη Λάπηθο και εκκλησιάζονταν μαζί μας, βγάζοντας το φερετζέ», επισημαίνει.
Oύτε ένας αμιγής Τούρκος
Ειδικά στην Κύπρο δεν υπάρχει ούτε ένας αμιγής Τούρκος, εκτός ίσως από πέντε έως έξι περιπτώσεων, οι οποίοι εμφανίζονται ως Τούρκοι. Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν ότι είναι Φραγκοεβραίοι και έχουν ανθρωπιστική σκέψη, κάτι που δεν έχει ο Ντενκτάς.
Η πιο σπουδαία δήλωση που έγινε τελευταία, κατά τον κ. Κύρρη, είναι του Σερντάρ Ντενκτάς, ο οποίος τόνισε ότι εάν οι Έλληνες Κύπριοι είναι Ευρωπαίοι, άλλο τόσο Ευρωπαίοι είναι και οι Τουρκοκύπριοι.
Αυτό, τονίζει ο γνωστός ιστορικός, σημαίνει ότι ο πανέξυπνος Σερντάρ γνωρίζει καλά ότι η γιαγιά του πατέρα του λεγόταν Μαριέτα και η μητέρα του πατέρα του λεγόταν Χρυσαλλίδα.
Καφενεία γεμάτα κρυπτοχριστιανούς
Τα δύο τουρκικά καφενεία της Λαπήθου, του Τζεμάλ και του Χιλμί, ήταν γεμάτα με κρυπτοχριστιανούς με δύο ονόματα. Στο καφενείο του Τζεμάλ, ο κορυφαίος δάσκαλος Τιλκίτ, που σημαίνει αλεπού, ασκούσε τουρκική προπαγάνδα. Ήταν πράγματι πονηρή αλεπού και πράκτορας των Άγγλων αποικιστών.
Ας σημειωθεί ότι ο πρώτος Άγγλος διευθυντής παιδείας το 1878 λεγόταν Ιωσίας Σπένσερ, δηλαδή ήταν Αγγλοεβραίος και μάλιστα σιωνιστής. Αυτός προσπάθησε να εκτουρκίσει τους μουσουλμάνους με διάφορους τρόπους.
Ο Χιλμί κατήγετο από τη Ζίγδη της Μακεδονίας. Ήταν δηλαδή καθαρός Έλληνας και είχε συγγενείς τις πιο σημαντικές ελληνικές οικογένειες της Λαπήθου, όπως Κυριακίδης, Κάντης και άλλους.
Η γυναίκα του Φραγκοεβραίου Χαλουβατζή εφέντημ λεγόταν Ελένη και έπαιζε θαυμάσια βιολί. Κατήγετο από την Κωνσταντινούπολη και τα παιδιά της έπαιζαν, επίσης, θαυμάσια βιολί.
Με κάλεσε στο σπίτι της και της έπαιξα βιολί και της άρεσε πολύ. Εγώ
τότε έκλαψα και μου είπε: «Γιε μου, εσύ κάποτε θα γίνεις μεγάλος
μουσικός. Πάμε τώρα να προσκυνήσουμε τις εικόνες μας». Είχε στο σπίτι
της κανονικό εικονοστάσι και αναμμένα κεριά, και προσκυνούσε και
προσευχόταν στα Ελληνικά. Ήταν η πιο μεγάλη συγκίνηση της ζωής μου. Με
έπεισε ότι στην Κύπρο έχουμε μουσουλμάνους και όχι Τούρκους.
